Nereye gidiyoruz?

 Bu cağda insan neden sinirlenir,neden bu kadar huzursuz,sorusunu sormak biraz garip ama sorucağım.Geçim sıkıntısı,aile sağlık ve manevi problemler buna sebep gösterilebilir.Ama geçmişe baktığımızda hastalıklar daha fazlaydı.Insanlar sadece o günkü yiyecekleri için çalışırdı.Ama bu kadar umutsuzluk yanlızlık yoktu.Peki neden?

Çünkü insanlar ölümü benimsemişlerdi.Ölmeden önce ölmüşlerdi.Insanların ahiret inancı yüksek olduğu için bu dünya ve sıkıntılar küçük gözükürdü.Yani ister inanan ister inanmayan biri olsun bu sıkıntıların biteceği,daha güzel bir yerin olduğu fikri insana mutluluk verir.

İnsanlar basit yaşardı.Tek hedefleri temel ihtiyaçlarını karşılamaktı.Bunlarda da çok az seçenek vardı.Şimdi ise en ufak şeyler için bile onlarca seçenek var.Bircok keyfi şeyler zaruret hükmüne geçmiş.

Zavallı insan,medeniyetin dayattığı moda(!)istilasına kendini kendini bıraktı.Öyle değil mi?

Artık bir şeyler moda olduğu için,övüldüğü için alıyor veya öyle davranıyoruz.Acaba kendimizi kendi halimize bıraksak yaptıklarımızın kaçını yaparız.Kelebek ömrümüz;kaplumbağa emellerimiz var.Üstüne geri plana attığımız ahiret inancı bizi bu çağın altında eziyor.

Çünkü bu inancın verdiği sorumluluk,hesap duygusu var.Bir insanın kendisinin gözlemlendiğini bildiği için trafik lambalarında durur yoksa çoğumuz durmazdıķ.

Bu inanç uyuşturulduğu için afedersiniz ipi açılmış boğa gibi oldu insanlık.önüne gelene saldıran(manevi ve fiziksel olarak)ne yapacagını bilemeyen insanlar türedi.

Herkesin çözümü farklı olabilir ama cozmeliyiz.gelecek nesillere güzel bir dünya bırakmak yerine güzel bir insanlık bırakmalıyız.